آزمایش CPK

هنگامی‌که دچار ضعف عضلانی، دردهای عضلانی و یا ادرار تیره هستید و پزشک متخصص شما به آسیب عضلانی مشکوک است، از آزمایش CPK استفاده می‌شود. گاهی اوقات برای کنترل یا کاهش میزان آسیب عضلانی نیز از این تست استفاده می‌شود.

برای انجام آزمایش CPK از نمونه خون گرفته شده از ورید استفاده می گردد.

• برای انجام آزمایش CPK نیاز به ناشتایی وجود ندارد.
• این آزمایش نباید با نمونه همولیز انجام شود بنابراین امکان خون‌گیری مجدد در نمونه همولیز وجود دارد.
•  نمونه آزمایش خون وریدی است.
• تزریقات داخل عضلانی باعث افزایش سطح آزمایش کراتین فسفوکیناز می‌شود؛ بنابراین از تزریق عضلانی قبل آزمایش خودداری کنید.
• از انجام فعالیت و تمرینات ورزشی سنگین قبل از انجام آزمایش اجتناب شود.

برای آزمایش اختصاصی آسیب قلبی، سه ایزو آنزیم CPK اندازه‌گیری می‌شود:

• CK_BB
• CK_MB
• CK_MM

به نظر می‌رسد CK_MB برای سلول‌های میوکارد اختصاصی است. سطوح آن طی ۳ الی ۶ ساعت پس از آنفارکتوس بالا می‌رود. اگر آسیب میوکارد بیشتری نباشد، سطح CK_MB طی ۱۲ الی ۲۴ ساعت به حداکثر می‌رسد. افزایش خفیف CK_MB می‌تواند در بیماران با آنژین ناپایدار رخ دهد که حاکی از خطر افزایش‌یافته برای حوادث انسدادی است. همچنین مقادیر بسیار کمی از CK_MB در عضلات اسکلتی وجود دارد. آسیب شدید به عضلات یا بیماری عضلات اسکلتی می‌تواند باعث افزایش سطح این آنزیم شود.

علل افزایش سطح آزمایش CPK

همان‌طور که در بالا اشاره شد، آنزیم CPK دارای سه ایزو آنزیم Ck_BB، CK_MB، CK_MM است. تغییرات در این ایزو آنزیم‌ها در شرایط مختص به خود اتفاق می‌افتد که شامل موارد زیر است:

علل افزایش CK کلی:

• در بیماری‌ها یا آسیب‌هایی که عضله‌ی قلبی، اسکلتی، مغز را متأثر می‌کند.
• علل افزایش ایزو آنزیم CK_BB
• بیماری‌های سیستم اعصاب مرکزی
• آندوکارسینوما
• انفارکتوس ریوی

علل افزایش در ایزو آنزیم CK_MB

• انفارکتوس حاد قلبی
• جراحی آنوریسم قلبی
• دفیبریلاسیو قلبی
• میوکاردیت
• آریتمی های بطنی
• ایسکمی قلبی

علل افزایش در ایزو آنزیم CK_MM

• رابدومیولیز
• دیستروفی عضلانی
• میوزیت
• جراحی اخیر
• الکترومیوگرافی
• تزریقات IM
• آسیب‌های منجر به له‌شدگی
• جنون الکلی
• هیپوترمی بدخیم
• تشنج‌های اخیر
• درمان با شوک الکتریکی
• شوک
• هیپوکالمی
• هیپرو تیروئیدیسم
• تروما

محدوده‌ی نرمال آزمایش CPK:

مردان:

۱۷۰_۵۵ units/L

زنان:

۱۳۵_۳۵units/L

نوزادان:

۵۸۰_۶۸units/L

داروهای مداخله‌گر:

آمپي سيلين، برخي داروهاي بيهوشي، داروهاي ضد انعقاد، آسپرين، كلوفيبرات، دگزامتازون، فوروزمايد، كاپتوپريل، كلشي ستين، الكل، لواستانين، ليتيم، ليدوكائين، پروپرانولول، سوكسينيل كولين، مورفين، هروئين، كدئين، پريگوگين، ايميپرامين، ميوپرين، فنوباربيتال