آزمایش رایت Wright

1. ارزیابی بیماران مشکوک به بروسلوزیس (تب مالت) همراه با علائمی چون تب دوره‌ای، تعریق شبانه و درد عضلانی.
2. تشخیص بروسلوزیس در عوارضی چون استئومیلیت، اسپوندیلیت، آرتریت و یا بزرگی طحال (اسپلنومگالی).
3. تشخیص افتراقی تب مالت از بیماری سل (توبرکلوزیس).

برای انجام آزمایش رایت Wright از نمونه خون گرفته شده از ورید استفاده می گردد.

1. نیاز به ناشتایی نیست.
2. جمع‌آوری نمونه باید قبل از درمان آنتی‌بیوتیکی صورت گیرد.
3. در بیماران مبتلابه بروسلوز حاد زمان نمونه‌گیری هنگام بروز علائم بالینی است.

به دلیل مشکلات موجود در کشت باکتری، روش‌های سرولوژیکی به‌عنوان تست‌های انتخابی برای تشخیص بروسلوز بکار می‌روند. افزایش سطح آنتی‌بادی IgM در سرم نشان‌دهنده عفونت اخیر و فعال است. پس از درمان موفقیت‌آمیز سطوح IgM کاهش‌یافته و سطوح IgG ممکن است تا یک سال در سرم باقی بماند. در عفونت‌های مزمن سطوح افزایش‌یافته IgG در سرم قابل‌شناسایی است درحالی‌که سطوح IgM غیرقابل‌شناسایی است.

اخیراً روش‌های تشخیص سریع دیپ استیکس بکار برده می‌شود که دارای حساسیت 95% – 83% و اختصاصی بودن 94% است. مراکز پیشگیری و کنترل بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند نمونه‌هایی که با روش ELISA مثبت شده‌اند با روش آگلوتیناسیون اختصاصی بروسلا مورد تأیید قرار گیرند. نتایج مثبت ELISA که با روش‌های آگلوتیناسیون اختصاصی بروسلا تأیید نشده‌اند ممکن است مثبت کاذب باشند و توصیه می‌شود نمونه تازه‌ای را پس از 14 – 7 روز جمع‌آوری و تست را تکرار نمایید. اگر نتایج ELISA منفی گزارش‌شده ولی بیمار مشکوک به ابتلا اخیر به عفونت است، آزمون پس از 14 – 7 روز تکرار گردد.

نکاتی که باید بدانید:

• آزمایش رایت Wright برای آنتی‌ژن گونه بروسلا آبورتوس رده W99 به کار می‌رود، اما واکنش متقاطع ممکن است در گونه‌های دیگر بروسلا مشاهده گردد؛ بنابراین سنجش آزمون نباید جهت افتراق عفونت گونه بروسلا آبورتوس از دیگرگونه‌ها صورت گیرد.
• تشخیص آنتی‌بادی IgM و یا آنتی‌بادی IgG اختصاصی ضد بروسلا ملی تنسیس و بروسلا سوئیس با روش ELISA مشخص نشده است.
• واکنش متقاطع با سایر باکتری‌ها از قبیل یرسینیا انترکولیتیکا 09 (آنتی‌ژن O)، فرانسیسلا تولارنسیس، ویبریو کلرا، E.Coli 0157، استرپتوموناس مولتوفیلا و سالمونلا ممکن است منجر به نتایج مثبت کاذب گردد.
• نتایج باید همراه با علائم، تاریخچه بیماری و سایر یافته‌های بالینی مورداستفاده قرار گیرد.
• نتایج مثبت با روش ELISA می‌بایست با روش‌های آگلوتیناسیون اختصاصی بروسلا مورد تأیید قرار گیرد.
• تنها حدود 20 درصد موارد مثبت کشت باکتری بروسلا، مورد تأیید قرارگرفته است؛ بنابراین تشخیص این عفونت با روش‌های سرولوژیک با حساسیت و اختصاصی بودن بالا بسیار متداول است.

محدوده‌ی نرمال آزمایش رایت Wright:

در حالت طبیعی منفی است.

آزمایش‌های مرتبط

•  آزمایش رایت Wright (اسلاید و لوله‌ای) (Wright Agglutination, SAT, TAT)
•  آزمایش 2ME
•  کومبس رایت (Coomb′s Wright)
•  آنتی‌بادی IgM و IgG علیه بروسلا

داروها و عوامل مداخله‌گر:

واکنش متقاطع با سایر باکتری‌ها مانند استرپتوموناس مولتوفیلا، سالمونلا، یرسینیا انترکولیتیکا 09 (آنتی‌ژن O)، فرانسیسلا تولارنسیس، ویبریو کلرا و E.Coli 0157 ممکن است موجب نتایج مثبت کاذب گردد و سرم های لیپمیک (بیشتر از 20 mg/ml تری گلیسرید)، ایکتریک (بیشتر از 0/4 mg/ml بیلی روبین) و همولیز (بیشتر از 10 mg/ml هموگلوبین) ممکن است باعث تداخل در نتایج آزمون شوند.